Ervaringsverhalen
Door de jaren heen hebben wij bij SafeWings heel veel pleegouders en pleeggrootouders ontmoet. Tijdens deze ontmoetingen kwamen vaak inspirerende verhalen voorbij. Elk verhaal even uniek en hartverwarmend. Graag delen we een aantal van deze verhalen met jullie. Laat je hieronder inspireren, informeren of ontroeren.
Pleegoma vertelt
‘Vorig jaar gingen wij door een moeilijke periode met onze (pleeg)kleindochter. Op een bijeenkomst met andere pleeggrootouders werd mij verteld dat er een stichting bestaat die pleegkinderen een gezellige en actieve dag bezorgen. Maar dat het vooral bedoeld was om pleegouders voor een aantal uurtjes te ontlasten. Een mailtje naar SafeWings en het antwoord liet niet lang op zich wachten.
Zo kwam onze kleindochter Lindsey bij de zaterdagactiviteiten van SafeWings terecht. Ze gaat er met veel plezier naar toe en komt altijd heel vrolijk terug. Afgelopen zaterdag ging zij met de andere pleegkinderen en vrijwilligers naar Schiphol Airport. De ouders van onze kleindochter wonen in Amsterdam. Het plan was eigenlijk dat wij Lindsey, na terugkomst in Gouda, naar Amsterdam zouden brengen voor een nachtje. Maar misschien konden de ouders haar wel op Schiphol ophalen? Een telefoontje naar de dagverantwoordelijke (Jantine) verder en dat bleek geen probleem. En zo werd onze kleindochter daar opgehaald door haar andere oma. Het was heel leuk op Schiphol, de dag was eigenlijk te kort volgens Lindsey. En zo hadden wij niet een paar uurtjes, maar twee dagen vrij.
Ondanks dat het soms echt niet gemakkelijk is om voor onze kleindochter te zorgen, zijn wij ook blij en dankbaar dat we dat kunnen doen. Dankzij SafeWings hebben wij elke maand ook eens een paar uurtjes samen. Lieve mensen van SafeWings, heel hartelijk dank!’
Marianne
Pleegmoeder voor baby’s in nood: ‘Soms kwam de tienermoeder ook mee’
Een tijdje geleden ontmoetten wij Baukelien. Gaandeweg ontdekten wij een bijzonder verhaal; in 14 jaar tijd ving Baukelien met haar man en kinderen meer dan 20 baby’s op, soms met de tienermoeder erbij. SafeWings vond dit een bijzonder verhaal, Baukelien niet. Toen we belden voor een interview reageerde ze verrast: “Hoezo bijzonder? Zo veel is er niet over te vertellen hoor, dat doe je toch gewoon!” Toch stemde ze in met een gesprek. Op een winderige herfstdag schoof ik aan haar keukentafel aan. Met uitzicht op de groene velden van de Hoeksche Waard vertelt Baukelien haar verhaal.
“Wij wilden graag iets extra’s doen. We hadden de ruimte en de mogelijkheid om naast onze vier kinderen ook voor andere kinderen iets te betekenen. Ik zag er tegenop om een pleegkind langdurig in ons gezin op te nemen. Misschien ben ik daar niet zo geschikt voor. Vooral dat puberen ligt me niet zo. Maar om een korte periode iets voor een baby te betekenen, dat leek me wel wat. Zo ontstond het: crisisopvang voor baby’s. Soms bleven ze 14 dagen, maar het werd ook een keer 14 maanden. Een baby wordt in een crisisopvang geplaatst als het voor de baby thuis onveilig is. Dat kan om verschillende redenen. Meestal omdat de moeder, tijdelijk, niet stabiel is en zij er ook nog alleen voor staat. Heerlijk om voor de baby te zorgen, dat is het mooiste wat er bestaat. Ja, het is wel een flinke gebeurtenis. Ineens is er een baby in je huis. Die zorg gaat dag en nacht door. Natuurlijk gaat het kindje ook weer weg. Dat is soms wel moeilijk, je raakt toch gehecht. Heel het gezin is dan geraakt. Met zijn allen de baby uitzwaaien en dan is het weer stil in huis. We zijn dan wel een paar dagen in de rouw. Nu ik zo terugkijk heb ik mijn eigen kinderen hier misschien wel mee belast. Toch gaven die korte intensieve periodes mij veel voldoening. Je doet immers iets wat er echt toe doet. Ik heb voor alle baby’s een schriftje bijgehouden. Daarin schreef ik de bijzonderheden van die periode dat ze bij ons waren. Dat gaf ik mee als herinnering. Soms willen de kinderen als ze ouder zijn, weten hoe dat toen zat. Dan hebben ze iets tastbaars. Ja, soms nemen ze wel eens contact op als ze ouder zijn. Van één kind weet ik het nog heel goed. Zij vroeg hoe volslagen onbekenden zo van haar als een ‘vreemde’ baby konden houden. Dat betekende veel in het leven van dit kind. Voor mij is dat niet moeilijk hoor. Een baby vraagt toch om een liefdevolle verzorging.”
“Toen een zeer jonge moeder van haar 8 maanden oude baby steeds maar weer afscheid moest nemen, dachten we dat ze maar beter bij ons kon komen inwonen. Ze bleef 3 maanden. Zo kwam het opnemen van moeder en kind op gang. Ook nu weer als een tijdelijke crisisopvang. Toen hadden we er ineens een tiener bij, twee pleegkinderen dus. De tienermoeders hebben natuurlijk ook een rugzakje. Kennelijk kan eigen familie of vriendenkring hen niet opvangen. Deze jonge meiden hebben al veel meegemaakt. Daardoor zijn ze niet alleen tiener, maar ook moeder en door alle ervaringen al voor het leven getekend. Dat is echt anders, maar wel mooi. Zo bleek bij onze eerste tienermoeder dat een echt gezinsleven voor haar onbekend was. Samen eten en praten over de dag, bijvoorbeeld. Die gezinswarmte was voor haar echt weldadig en een voorbeeld. Dat hebben we mee kunnen geven. En natuurlijk veel praten met de jonge moeder. Ook belangrijk om soms even geen jonge moeder te zijn en uit te gaan met vriendinnen. Het klikte natuurlijk niet altijd tussen ons als pleeggezin en de jonge moeder. Verschillen in gewoontes, verwachtingen en opvattingen kunnen lastig te overbruggen zijn.
“Wij vinden het belangrijk dat de jonge moeder zich inzet en het niet vanzelfsprekend vindt dat iedereen voor haar klaarstaat. Dat ze de wil heeft om te leren en de verantwoordelijkheid voor haar kindje neemt. Niet dat alles direct lukt, natuurlijk niet, ze zijn nog jong. Het is wel belangrijk dat er een wederzijdse verbinding is. Anders is het voor iedereen veel te zwaar. Na al die jaren heb ik wel gemerkt dat het opvangen van moeder en kind het beste gaat als je voor hen beide een studio of appartement in of naast je huis hebt. Iets met eigen voorzieningen zoals een keukentje. Dat kan ook een zolder zijn met voorzieningen. Dan hoeft de jonge moeder niet altijd in het gezin mee te draaien. Het kan wel, maar moet dan niet. Deze tip geef ik graag mee aan toekomstige pleegouders. Een andere tip is dat je toch heel goed pleegouder kunt zijn, als je geen langdurige verbinding wilt aangaan. Bij crisisplaatsingen blijven de kinderen immers niet lang. Dat kan handig zijn als je bijvoorbeeld als pleegouders al wat ouder bent en niet een langdurige opvoeding op je wilt nemen, maar je je wel wilt inzetten voor kinderen in nood.”
Nu, na al die jaren is het tijd voor iets anders. Een baby en zeker met de jonge moeder erbij vindt Baukelien best een zware belasting voor het gezin. Ze heeft nu een baan, ook iets met kinderen natuurlijk. Op mijn vraag of ze nooit meer een baby, met of zonder moeder, in huis neemt, antwoordt ze lachend: “Je weet maar nooit.”
Dan valt mijn oog op een reeks van foto’s. Meer dan 20 baby’s lachen me toe.
Zo beleefde pleegouder Leny onze workshop ‘Zeggen wat je bedoelt’
Op 17 mei en 7 juni 2019 organiseerde SafeWings in Gouda een workshop voor pleegouders, ‘Zeggen wat je bedoelt’ onder leiding van Rob Overgaauw. Wij vroegen pleegouder Leny Breeuwer-van der Ven naar haar ervaringen:
“Zeggen wat je bedoelt, op zich zou je denken dat doe je elke dag, maar dat is dus niet zo. Tijdens de workshop moesten we nadenken over wát je zegt, hoe je het bedoelt en gingen we oefenen met een probleem neerleggen bij de groep. Hopend op antwoorden waar je wat mee kan, want ondanks dat je eigenlijk de antwoorden wel weet, soms kom je er gewoon niet uit. Op de tweede dag moesten we ons probleem in een videopitch presenteren, lastig, maar wel verhelderend. Door het zien van de pitch kijk je in een spiegel en juist die tip van een van de andere pleegouders is voor mij erg waardevol gebleken.
Het samenzijn met andere pleegouders en hun verhalen horen is een meerwaarde. Je zit niet meer op een eiland, maar je voelt je gehoord, ze snappen wat je zegt, oordelen niet en weten het ook niet beter (zoals sommige andere mensen langs de zijlijn).
SafeWings is nog niet bij iedere pleegouder bekend, maar ik vind het heel waardevol om deel te nemen aan bijvoorbeeld een workshop of gewoon een koffieochtend, -middag of -avond. Voor de kids zijn er activiteiten waar ze zich lekker kunnen uitleven. Het is jammer dat er nog weinig over SafeWings bekend is, terwijl ik denk dat er heel veel pleegouders wat aan zouden hebben. Al was het maar vanwege het contact met andere pleegouders, de workshops nog even daar gelaten want dat moet je leuk vinden om te doen.
Als er weer een activiteit komt weet ik wel dat ik daar graag aan deelneem. Het geeft je de ondersteuning die soms ontbreekt wanneer je als pleegouder door de bomen het bos niet meer ziet. Ga vooral zo door, SafeWings!”
Bedankt voor je bijdrage, Leny!