Terug rijdend naar huis voel ik me blij, erkend, opgeladen en vol energie. Hoe dat komt? Ik ga het u uitleggen.
Na een tip van mijn pleegzorgmedewerker ging ik voor het eerst naar Alphen om een bijeenkomst van SafeWings bij te wonen. In dit geval neem ik wonen bijna letterlijk, want het voelde als thuiskomen. De ontvangst was hartelijk, de mensen (organisatie en pleegouders) zorgden al snel voor een open en eerlijke sfeer en dat gaf mij de ruimte om te delen vanuit eigen kwetsbaarheid. En als iedereen dat deelt, valt er veel van elkaar te leren en te ontvangen. Dan kan er gelachen en gehuild worden, dan luister je of je deelt je eigen verhaal en wordt er naar jou geluisterd. Deze wisselwerking was voor mij nieuw en gaf me een blij en goed gevoel. De herkenning in de ervaringen van de anderen gaf mij de erkenning dat het zorgen voor een pleegkind met vallen en opstaan gepaard gaat. Het kunnen bespreken en delen van het vallen gaf mij nieuwe energie om weer verder te gaan. En zo reed ik naar huis.
Na een FellowWings bijeenkomst word je uitgenodigd om met andere pleegouders regelmatig bij elkaar te komen om verder elkaars ervaringen te delen en waar nodig elkaar te ondersteunen. Een week later was er toevallig al een FollowWings bijeenkomst bij mij in de buurt en ik werd uitgenodigd om te komen. Ook al moest ik iets anders afzeggen, ik wilde er bij zijn! Er waren weer andere pleegouders, maar de open en eerlijke sfeer was daar ook al snel gecreëerd. Die avond deelden we een ervaring van opstaan. Denk eens terug aan een moment dat het heel zwaar was en bedenk wat je er aan gedaan hebt om het toch om te buigen naar iets positiefs. Geweldig was het om deze succeservaringen met elkaar te delen. Zo is SAMEN pleegouder zijn bedoeld en ik ben blij dat ik deze mogelijkheid heb gekregen en zie uit naar de volgende avonden.
Jantine